Skojarzenia Anny Sucharskiej, filolożki, historyczki, dyrektorki Szkoły im. W. Whartona
Skojarzenia Anny Sucharskiej
Anna Sucharska, filolożka, historyczka, animatorka kultury zaprzyjaźniona m.in. z Williamem Whartonem i Ludolfem Alvenslebenem powiedziała autorce zbioru opowiadań ALIster SZtUKA niekochania, Alicji Dużyk, wiele wspierających, dobrych słów. Było o tym, z czym się mierzymy, które historie rezonują w nas. Czego uczy nas wszechświat. Rozmawiałyśmy telefonicznie oraz osobiście w asyście cudownego psa, czarnego labradora o imieniu Piesuro. Możliwe, że historia relacji osób ludzkich i osób nieludzkich jakoś zarezonuje w kolejnej książce.
Od: Szkoła Języka i Literatury im. Williama Whartona
szkola@krakowska21.pl
Kobieta w parze z mężczyzną ma wielowiekową tradycję literacką. Wzajemne relacje płci - kiedyś mówiono nawet: miłość kobiety i mężczyzny - oparte na deklamacjach erotycznych czy finezyjnych grach psychologicznych zakończył XIX/ XX w. starciem, które nazwano walką płci w czasach Przybyszewskiego i Strindberga. W naszych czasach staje się ona zwalczaniem jednej z płci, a właściwie każdej z nich. Co dalej ?! – pojawia się zamyślenie po lekturze „Sztuki niekochania” Alicji Dużyk (2024).
Odważną, nowatorską kwestią jest tu tragedia kobiety, która nie pada ofiarą podwójnych standardów społecznych, stereotypów religijnych czy konwenansów towarzyskich. Nie mamy już takich ułatwień interpretacyjnych, jak w przypadku Anny Kareniny czy Stefanii Rudeckiej. Kobieta „ma wszystko, czego dusza zapragnie”: dom z ogrodzeniem, rodzina, samochód…. I oto mała stabilizacja materialna staje się wielką dewastacją psychiczną…
Co dalej?! – powraca zwątpienie.
„Żeby mi tu za tydzień ani jednej książki nie było, słyszymy?” – tak nowonarodzoną publikację promował bydgoski publicysta Leon Sobociński w latach międzywojennych. („Dziennik Bydgoski” 1934, 91)
[Autorka odbiera sugestię jako zachętę do lektury i kupna jej książki.]
Poznawcza i emocjonalna zdolność do rozpoznawania i współodczuwania jest znakiem rozpoznawczym Alicji Dużyk i jej mistrzowską umiejętnością w pisaniu historii sztuki niekochania, która – w przeciwieństwie do sztuki kochania - rozrasta się i toczy się dalej…
Anna Sucharska
Anna Sucharska – kobieta wielu pasji: filolożka, animatorka kultury zaprzyjaźniona z Williamem Whartonem, pisarka oraz historyczka.
W latach 1975 - 1995 pracowniczka naukowo-badawcza Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego, od listopada 1993 r. dyrektorka Szkoły Języka i Literatury z siedzibą przy ulicy Krakowskiej 21 w Bydgoszczy.
Publikacje książkowe m.in.: Arkona. Miesięcznik poświęcony kulturze i sztuce, PWN Warszawa - Poznań 1986; Chcąc ratować od zapomnienia [dzieje pałacu w Nawrze], Bydgoszcz [1984]; Czas jak strumień... Z dziejów Ostromecka, Bydgoszcz 1990, Obraz kultury w prasie bydgoskiej w latach 1945 - 1950, PWN Warszawa - Poznań 1990; Język i literatura w Bydgoszczy - Bydgoszcz w języku i literaturze. Słowozbiór nie-jednego pokolenia (w przygotowaniu do druku). Anna Sucharska jest także tłumaczką z języka niemieckiego autorką licznych publikacji prasowych oraz recenzji.
